Jongens, wat. een. week. Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen met schrijven – óf ik wel wil schrijven. Niet vanwege the act of writing itself, maar omdat ik bang ben de situatie niet te kunnen vangen. Omdat ik niet weet hoe ik in hemelsnaam de ernst en de bijbehorende gevoelens van deze situatie in woorden kan vatten. Ik weet het allemaal even niet. En ik verwacht dat ik daarin zeker niet de enige ben. Toch ga ik proberen over te brengen hoe ik vorige week beleefd heb. Deze keer ook met wat foto’s, trouwens. Zijn jullie stiekem een klein beetje trots op mij? 
(meer…)

Ik ben een drama als het neerkomt op foto’s maken van mijn leven. Ik vergeet het simpelweg. Althans, dat is optie één. Optie twee is dat ik gewoon niet tevreden genoeg ben over de foto en denk: “Joe, laat maar zitten”. Daarom ben ik zo’n beetje de minst geschikte persoon om een fotodagboekje van elke week bij te houden. Toch vind ik dat principe echt héél erg leuk. Balen, dus. Grapje natuurlijk – ik ga het gewoon op mijn eigen manier proberen. Vandaar: de week van Stel! (Met heel binnenkort hier en daar een foto: beloofd!) (meer…)