Ken je dat gevoel? Je bent on a roll; helemaal lekker bezig. Je voelt je gemotiveerd en trots op de dingen die je overwint, bereikt en behaalt. Je doet je best op alle gebieden van het leven. Totdat het ineens niét meer zo lekker loopt. Sterker nog: het lijkt wel alsof niks meer ‘loopt’. Je wil wel, maar hebt geen idee welke kant dan op. Hoe doe je dat ook alweer: vooruit bewegen? Je kijkt terug en bent ineens niet zo tevreden meer over alles wat je de afgelopen tijd bereikt hebt. Waar je eerst trots was, is het nu bij lange na niet genoeg geweest. Je wilt vooruit, maar voelt je geblokkeerd. Alsof er een grote onzichtbare muur voor je neus staat, waar met geen mogelijkheid een gat in te meppen is. Vastgelopen, dat ben je. (meer…)

Wisten jullie al dat ik last heb van angst? Nee, ik eigenlijk ook niet. Althans, ik weet wel dat ik al mijn hele leven bovengemiddeld bang ben voor dingen, maar dat ik eigenlijk al jaren rondloop met (at times succesvol onderdrukte) anxiety? Dat wist ik niet. Dat heb ik mij eigenlijk de afgelopen maanden pas écht gerealiseerd. Vliegangst, autorijden intens spannend vinden, het OV niet per se comfortabel vinden, niet in heel kleine ruimtes durven zijn met veel mensen, niet tegen bloed of pijn kunnen, bang zijn om flauw te vallen (been there, done that for many times), altijd bang zijn dat je ziek wordt of bent – tsja, dan ben je angstig of heb je veel angsten. Maar, ik voel mij daarnaaast ook eigenlijk altijd opgejaagd. Alsof mij elke dag iets ergs gaat overkomen; ik elke dag gevaar loop. Alsof ik constant klaar moet staan om heel hard weg te kunnen rennen. Zo voel ik mij eigenlijk bijna altijd, maar ik denk dat ik er gewoon gewend aan ben geraakt. Maar, inmiddels weet ik: zo hoor ik mij niet te voelen. Dat hoeft niet. Ik hoef niet altijd zo on high alert te staan. (meer…)