Dag één | Eerst nog langs de Decathlon. Jep. Van essentieel belang was hetgeen we daar insloegen. Twee prachtig fel gekleure badmintonrackets. Want dat hoort erbij als je gaat kamperen, hadden we lichtelijk grappend besloten. Eenmaal een setje mepstokken rijker, draaiden we voor een uurtje of anderhalf de snelweg op. Richting het zuiden, waar de zon altijd schijnt én waar mijn schoonmams sinds een aantal maanden woont. Hoe leuk en lief dat we daar een aantal nachtjes mogen logeren? Eenmaal in Limburg aangekomen, werden de eerste plannen voor een zomerse barbeque al gesmeed. Ook beleefden we heftige avonturen in het knusse tuinhuisje van mijn schoonmams. Nee, dit wordt geen erotische fictie. Na talloze keren insmeren met zonnebrand, vonden we een douche ‘s avonds wel passend. Little did we know dat een foutje in het electriciteitsnet ervoor zou zorgen dat Len tot twee keer toe een flinke schok heeft gekregen. Bleek de douchek(n)op onder stroom te staan. Dat verzin je toch niet?! Je kunt je voorstellen dat we licht gespannen ons bed indoken. Maar hé, we hebben wel een verhaal te vertellen! (meer…)

Ik denk dat ik stiekem toch had verwacht dat het anders zou lopen. Ondanks al mijn ge-Google over de mogelijke raampscenario’s, had ik toch het onderbuikgevoel dat ik met een geruststelling naar huis gestuurd zou worden. Helaas verliep mijn gesprek met de cardioloog nét even wat anders. Het was een wat chaotisch gesprek, dus achteraf vraag ik me af of ik alles wel goed heb gehoord en heb begrepen zoals ze het bedoeld heeft. Maar, waar ik niet omheen kan: Ik ben niet naar huis gestuurd met de woorden “Mevrouw, u kunt hier 100 mee worden – geen zorgen. Naast een vervelend gevoel, doen die overslagen u niets”. Nope. (meer…)