Ik geloof dat ik nooit eerder zo veel moeite heb gehad om zinnen te produceren die omvatten wat ik denk en voel. Het lijkt wel onmogelijk om neer te pennen hoe ik tegen mijn schrijfliefde aankijk. I mean, hoe kan ik zeggen dat ik graag schrijf, als ik het nooit (meer) doe? Waarom ga ik er niet voor? Vind ik het niet leuk genoeg? Heb ik altijd puur gedácht dat dit een passie was? Of laat ik me simpelweg tegenhouden door de belemmerende gedachte dat ik ‘niks te vertellen heb’. Dat anderen hun verhalen veel mooier in woorden kunnen vatten dan ik. Wie zit er op mijn schrijfsels te wachten? Zit IK nog wel op mijn schrijfsels te wachten? En waarom dan wel, of niet? Ik breek mijn hoofd hier al tij-den over, zonder het echt met iemand te delen. Nou, here we are.  (meer…)

Of ik een perfectionist ben? Ja. Maar, niet per se in alles. In de keuken heb ik er bijvoorbeeld to-taal geen last van. Als het semi te eten is, ben ik tevreden. Maar, vraag je mij naar mijn werkprestaties? Dan ben ik een onwijze criticus. Om nog maar te zwijgen over mijn creatieve uitspattingen of uiterlijk vertoon. Ben ik dan een perfectionist in general? Ik weet het niet precies. Toch zou ik die perfectionistische trekjes wel af willen leren. Dus eigenlijk valt ‘perfectionisme afleren op bepaalde vlakken’ ook onder ‘dingen die ik beter zou willen kunnen’. Maar, daar schreef ik het niet voor op. Hierna ga ik echt proberen om minder perfectionistisch (en streberig) te zijn hoor. Echt. Beloofd. (meer…)