Het stomme is dat we er soms van dromen. Stiekem. Van zeeën van tijd waarin we vooral kunnen doen waar we zelf zin in hebben, waar we al een eeuwigheid niet aan toe lijken te komen of waar we eigenlijk (toegegeven) gewoon te lui voor waren. Nu? Nu zijn we aan het zwemmen in die betreffende zeeën en is het een stuk minder leuk dan we dachten dat het zou zijn. Om te beginnen: al mijn lof, respect, liefde en kracht gaat uit naar de mensen die het juist in-tens druk hebben met ‘het overeind houden van onze samenleving op wat voor manier dan ook’. Ik vind jullie meer dan fantastisch en zou echt niet weten hoe dramatisch ik me zou voelen als jullie er niet waren. Ten tweede: voor mij valt dat zwemmen wel mee, gelukkig. Ik bevind me namelijk in een vrij gunstige positie. Niet de meest gunstige die er bestaat, maar een stuk gunstiger dan waar anderen zich misschien in bevinden. (meer…)