Ik breng mijn tong voorzichtig naar de puntige vriendjes achter in mijn mond. Even voelen, want naja, nu zitten ze er nog. Op het moment van schrijven is het ‘de vooravond van’. Morgen stap ik om half 11 de tandartspraktijk binnen. Daar zullen mijn bovenste verstandskiezen worden getrokken. Hoe-ra. Iets waar ik, dat kunnen jullie je vast voorstellen, niet echt naar uitkijk. Maar, soms moet je nu eenmaal even wat moed tonen in het leven. (meer…)

Ik dacht: “Goh, laat ik eens tellen hoeveel schrijfsels ik op het wereldwijde web gegooid heb dit jaar”. Je raadt het al. Althans, als je de titel goed hebt gelezen. Dat zijn er, samen met deze woordenbrei, slechts 22. Ja, echt. Ik geloof dat dat een record is? Een heel verdrietig record that is, want ik had het ergens diep in mijn nog altijd vreemd kloppende hart graag anders gezien. Hoe het komt dat al die andere schrijfsels uitbleven? (meer…)

Mijn rode, koude vingers vinden hun weg naar de juiste toetsen iets minder gemakkelijk dan normaal. Dat krijg je als je net in een temperatuur van 0 graden naar de trein bent gehobbeld en nu al wiebelend in Word een schrijfsel probeert te fabriceren. Zonder bril. Mijn maag is gevuld met bietensalade, ‘naanpizza’ en een glas rode wijn – mijn hart gevuld met liefde. (meer…)