Jaaaaa, wat ben ik blij dat je er bent. (Ja, jij ook, maar ik heb het nu even tegen de vakantie). Op moment van schrijven moet ik morgen nog aan de bak. Maar goed, daarna elf hele dagen geen werk. Elf hele dagen vooral doen waar ik blij van word; waar ik van oplaad. Ik kan echt even niet wachten om niks te ‘moeten’. Om gewoon wakker te worden en dan te kunnen besluiten nog een uurtje te blijven liggen, want who cares? Goed, ik ben natuurlijk echt niet de enige die zo uitkijkt naar vakantie. En wat zou ik al die mensen die vitale beroepen hebben toch graag wat rust gunnen. En de mensen die iemand verloren hebben een dikke knuffel willen geven. En wat gun ik alle mensen die hun bedrijf en/of baan verliezen of verloren hebben ook even wat rust van alle zorgen en het verdriet. Ja. Is zo. (meer…)

Zelf vind ik reacties krijgen me-ga leuk. Waarom ik dan zelf zo’n ei ben dat niet altijd reageert op schrijfsels van anderen? Daar heb ik geen goed excuus voor. Nee, echt niet. Ik beloof mijn leven te gaan beteren. Echt waar! Voor nu wilde ik toch graag een hoop digitale liefde en bewondering uiten naar de getalenteerde schrijfmiepen (dat vind ik een leuk woord; schrijfmiep) die nog altijd het internet versieren met hun woorden. Oke dat klinkt dan misschien weer iets té, maar je snapt wat ik bedoel, toch?! (meer…)

Tsja. Of we het nu willen of niet; de herfst staat voor de deur. Tip: laat hem maar niet binnen, veels te koud en nat. Nee, wat je binnen beter kunt doen is je fijne trui tevoorschijn toveren, een flinke mok thee zetten en de kaarsjes aansteken. Tried and tested, helemaal goed – aan te raden. Dus, mijn fijne trui en ik bedachten ons: laten we weer eens een lijstje maken. Een lijstje van dingen die we (al moet ik zeggen dat ik niet van plan ben de hele herfst deze trui te dragen – vertel ‘t hem maar niet) dit herfstseizoen willen gaan doen. O ja, enneh, stiekem wilde ik het niet benoemen, maar ook hier kun je simpelweg niet omheen: het zal een andere herfst zijn dan ‘normaal’. Maar goed, niks aan dit jaar is tot nu toe nog erg normaal. Geen reden om het niet zo positief mogelijk te bekijken though! (meer…)

Zit ik dan. Voor de zoveelste dag; starend naar mijn laptopscherm in full on zombiemodus. De kop thee die zich direct naast mijn laptop bevindt, schreeuwt bijna dat hij liever een kop koffie was geworden. To him (or her, don’t know), it’s obvious. Ik heb die energie nodig. Heb ik er dan een heftige dag op zitten? Neuh, het is ochtend. Heb ik dan vannacht geen oog dichtgedaan? Neuh, ik heb prima geslapen. Heb ik dan te diep in het glaasje gekeken the night before? Ook niet. Dan vraag je je nu misschien af: “Maar eh, Stel, wat is dat het probleem?”. En dan zeg ik doodleuk: “Joh, ik zou het eigenlijk niet echt weten. Ben gewoon MOE”. (meer…)