Een meisje met haar knot, genietend van de ene grote beker groene thee na de andere. Met sprankelende ogen en vingers vol enthousiasme tikt ze erop los. Dag in, dag uit. Er is geen moment waarop ze niet zou willen schrijven, dat meisje met haar knot. Being me, uiteraard. Er zijn dus echt tijden geweest dat ik overal over kon schrijven; ongeacht het moment. Het was heel simpel: ik plantte een laptop voor mijn neus, opende mijn blog dashboard en de woorden stroomden zó uit mijn vingers. Soms ging ik er niet eens bij zitten; dan had ik alleen de WordPress app op mijn telefoon maar nodig om het ene na het andere artikel te fabriceren. Kortom: schrijven was zo’n beetje mijn lust en mijn leven te noemen. Het verpakken van mijn gedachten in zelf gekozen woorden, die dan samen weer zinnen vormden, was één van de dingen die ik het liefste deed. Toch ben ik die passie ergens onderweg kwijtgeraakt.
Die ene druilerige vrijdagavond
Een tijdje geleden deed zich een druilerige vrijdagavond voor in mijn leven. Zo eentje waarop ik een teleurgesteld en verdrietig meisje was. Zo eentje waarop dit meisje uiteindelijk besloot niet bij de pakken neer te blijven zitten. Dat werd de avond waarop ik bij mezelf na ging hoe ik het voor elkaar kon krijgen om me, myself and I eens even flink op te peppen. Niet meteen naar de chocola grijpend, vroeg ik me hardop af wat me nu eigenlijk écht gelukkig zou maken op dat moment. Dat moment waarop ik alleen op mijn zolderkamertje zat en alles behalve zin had om naar buiten te stappen voor een wandeling, naar de sportschool te sjezen, mijn kamer op te ruimen en/of schoon te maken (want dat was hij al) of de zoveelste Netflix serie te begluren. Nee, dat zou mijn hart op dat moment allemaal heus niet sneller laten kloppen. Maar eh, wat dan wel? Ik begon te denken aan vroeger; die ‘goede oude tijd’. Al snel kwam ik op mijn long lost passion uit: schrijven.
Een gedoofd vuurtje
Of ik dat schrijven de afgelopen jaren dan helemaal niet leuk meer vond? No sir. Dat was het probleem niet. Wat het probleem wel was? Tsja. Privacy struggles, onzekerheden, het veranderen van de ‘blogwereld’ en het feit dat ik afstuderende en/of net werkende was (lees: ontzettend druk met een hele hoop andere dingen en dat vooral als excuus gebruiken). Het grootste obstakel? Mijn blog zelf. Mondetmoi.nl paste niet meer bij de jonge vrouw die ik inmiddels geworden was. Elke keer als ik een artikel wilde schrijven dat een serieuzere toon had, twijfelde ik of mijn platform daar wel geschikt voor was. Ik wist de juiste woorden niet meer te vinden en worstelde al heel lang met geschikt beeldmateriaal. Ik voelde de sprankel niet meer als ik een blik wierp op de pagina zelf. Als een hartstochtelijke liefde die na al die jaren flink bekoeld was; zo voelde het.
Ik besloot (op die druilerige vrijdagavond, dus) om knoop door te hakken, in mijn portemonnee te graaien en iemand te gaan zoeken die mij kon helpen om mijn blog weer meer ‘mij’ te laten zijn. Deze persoon werd Anne van Studio Solveig. Ik kende haar uit de ‘blogwereld’ van vroeger en wist dat zij al voor veel vrouwelijke onderneemsters en/of bloggers mega mooie dingen had gemaakt. We belden enkele dagen later, hadden een gezellig gesprek, spraken wat dingen af en voor ik het wist was ik volledig ondergedompeld in wat ik de afgelopen maanden mijn secret project heb genoemd.
Een proces vol slapeloze nachten
Jee-tje-mi-na, wat was dit moeilijk. Ik geloof dat ik later iemand mijn huis ga laten inrichten, want keuzes maken betreffende hoe iets eruit moet komen te zien is absoluut niet mijn sterkste punt gebleken. Waarom? Ik heb een heel expliciet beeld in mijn hoofd en vind het lastig om dat beeld onder woorden te brengen. Ga daar dan maar eens aan staan als designer! Het ene na het andere kleurenpalet passeerde de revue en ik blééf maar twijfelen. Ik vond alles mooi, maar: paste het wel bij mij, ‘keek’ het wel prettig, was het wel professioneel genoeg? De gedachten raasden door mijn hoofd en mijn brein was één grote chaos. Ondertussen speelden er natuurlijk ook nog honderd andere dingen, zowel in mijn werk als in mijn privéleven, en ik vroeg me soms echt af waar ik in he-mels-naam aan begonnen was.
Inmiddels, op het moment van schrijven, komt Anne zometeen deze kant op om de allerlaatste puntjes op de ‘i’ te zetten en het nieuwe design online te zetten. Ik ben me-ga blij met Anne en wens iedere website owner, of dit nu een blog is of niet, een Anne toe in zijn of haar leven. Zij wilde net zo graag als ik dat mijn nieuwe platform, wat zoals jullie hebben gezien overigens Schrijfstel.nl heet (hierover later meer), helemaal werd zoals ik het voor ogen had.
Let’s get this party started!
Ik wilde de boel heel officieel lanceren; er een heel social media circus aan wijden. Dat wil zeggen: mijn Instagram profiel updaten, mijn LinkedIn netwerk eens even goed verrassen en mijn Facebook pagina weer nieuw leven in blazen. Alles moest vooral with a bang geïntroduceerd worden aan het interwebs.
Op moment van schrijven weet ik nog altijd niet hoe ik dit aan ga pakken. Misschien dat jullie hier inmiddels wel terecht zijn gekomen door een Instagrampost of een Facebookberichtje? Who knows. Wat ik nu al wel zeker weet, is dat ik er erg naar uitkijk om weer lekker aan het schrijven te slaan. Ik heb het (en jullie) zo gemist! Ik hoor heel graag wat jullie vinden van mijn nieuwe online plekje. Uiteraard zal ik heel snel nog wat meer vertellen over de naam, de looks, het stukje ‘freelance’ en het hele proces. Voor nu: glad to be back and not planning on ever leaving again!
Liefs, Stel.
Siroon
9 mrt 2020Jaaaa je bent ook weer terug! Welkom terug lieve Stel! Leuk dat we samen deze week niet met een knal maar wel knallend weer in blogland beginnen met een mooie nieuwe look en alles erop en eraan. Ik kijk uit naar je schrijfsels :)
Stel
9 mrt 2020Precies! We gaan er weer vol goede moed en nieuwe inspiratie tegenaan – echt heel erg leuk dat jouw look ook nu net is aangepast! Fijn gevoel hè? Vind die van jou ook echt mega mooi. Let’s get this party started! Veel liefs (:
Siroon
10 mrt 2020Ja heel fijn gevoel! Grappig, hiervoor hadden we precies dezelfde layout, nu hebben we precies tegelijk iets anders. Ik heb zelfs nog overwogen om ook Studio Solveig in te huren haha! Misschien moeten we toch eens een koffietje in het echt doen, heb zo het gevoel dat dat best gezellig zou zijn. Wellicht als het weer wat rustiger is in het leven (aka jij je huis ingericht, ik uberhaupt een huis gevonden?)
Stel
10 mrt 2020Ja, jeetje, hahaha. Ik voelde me echt een ei toen ik daar toen achterkwam. Maar echt toevallig inderdaad; maybe it’s a sign (: Laten we dat inderdaad plannen binnenkort; lijkt me super gezellig!
Roos
9 mrt 2020Leuk Stella. Wij zijn natuurlijk fan! Heel veel succes! En veel schrijfplezier. Pap en mam
Stel
9 mrt 2020Ah dankjewel, wat lief van jullie! En wat leuk dat je hier reageert mam, dat heb je geloof ik nog nooit gedaan, hihi. Dikke kus!
Audrey
9 mrt 2020Ik zag je nieuwe url vorige week al verschijnen in Bloglovin en ik wist direct dat jij het was. Gefeliciteerd met je nieuwe internetstekkie, het ziet er prachtig uit!
Stel
9 mrt 2020Echt? Wat leuk! (: Blij dat je het mooi vindt! Dankjewel voor je reactie en veel liefs!
Irene
9 mrt 2020Woehoew! Ik ben ook zo blij dat je er weer bent. Met frisse moed en nieuwe energie. Benieuwd naar wat ik hier allemaal ga kunnen lezen ^^Veel plezier alleszins hier op je nieuwe plekje. Het ziet er prachtig uit!
Stel
9 mrt 2020Dankjewel, wat mega lief! (: Jep, ik ga weer lekker aan de slag. Heb het ook echt gemist! Ik ben zelf ook nog een beetje benieuwd, haha. Heb natuurlijk wel een hoop ideetjes, maar het moet er allemaal wel nog even uit komen zoals ik het graag wil. Maaaaar ik ga mezelf niet teveel pushen – ik wil het vooral leuk blijven vinden!
Kelly
9 mrt 2020Lieve Stella,
Ik heb je spanning gaande dit mooie avontuur mogen ervaren.
Representeert dit wel echt Stella? Moet ik dan toch niet? Deze of toch die andere kleur? Dit lettertype, o nee toch die andere. De keuze was reuze, en je stress gaande weg af en toe ook.
Ik heb woorden tekort om je te vertellen hoe ontzettend JIJ dit bent! De kleuren, de speelsheid, je humor, de vloeiende zinnen, het lettertype, die lieve vrouw met haar helder blauwe ogen en haar mooie blonde krullen.. Ja lieve Stel, dit representeert precies wie JIJ bent! Ik kijk er naar uit om ook via deze weg al jou avonturen van het leven te mogen volgen.
Laat het gebeuren, go with the flow, BE-YOU because you are BEAUTIFUL.. net als deze mooie website!
Hele dikke knuffel.
Rachel Kromdijk
9 mrt 2020Yes welkom terug! ik herkende het gelijk aan de tekst die ik voorbij zag komen op bloglovin.
Het ziet er allemaal prachtig uit, nog een fijne week verder :)
Stel
9 mrt 2020Wat leuk, dankjewel! Lief van je! (:
Marlous
9 mrt 2020Wauw, het is echt prachtig geworden! Zo leuk!
Stel
9 mrt 2020Dankjewel; lief van je! Ik ben er ook mega blij mee!
evelien
10 mrt 2020Yay! Zó leuk dat je weer terug bent.
Ik vind je lay-out prachtig!
Liefs, Evelien
Stel
10 mrt 2020Dankjewel, lief van je! X
Ilona Wielinga
10 mrt 2020Aah zo leuk! En je lay-out is echt tof geworden.
Stel
10 mrt 2020Thank youuu! (: Lief van je!
Thea
10 mrt 2020Geweldig leuk jouw schrijfstels weer te lezen. Mooi gekozen lay-out en leuke foto! Kijk uit naar je volgende stukje ?
Stel
10 mrt 2020Dankjewel lieve Thea! Ik hoop dat je mijn nieuwe schrijfsels leuk zal (blijven) vinden. Dikke knuffel!
Evelien
12 mrt 2020Heel tof dat je dit zo hebt aangepakt! Ik vind de naam van je site ook echt leuk gevonden :)
Stel
12 mrt 2020Dankjewel, lief! Leuk dat je daar wat over zegt; ik ben er zelf stiekem ook heel enthousiast over, haha. Liefs!
Kim
12 mrt 2020Hee Stella, hier de allergrootste lurker ooit. Wat tof dat je je blog zo anders heb aangepakt én misschien wel nog leuker, dat je gaat freelancen. Ik zit zelf ook middenin het hele beginnen-met-freelancen-avontuur, dus lees zeker mee. :-) Heel veel succes ennee, de basis a.k.a. de website is in ieder geval al helemaal in orde!
Eline
18 mrt 2020Het is echt onwijs mooi geworden! Heerlijk om weer te kunnen lezen, en nu ik zelf thuis zit merk ik ook dat het weer begint te kriebelen om te schrijven :)