Dankbaar

Ik kan nu denk ik echt niet slapen. Moet heel eerlijk zeggen dat ik het ook nog niet heb geprobeerd. Het leven is mooi. Het is fantastisch, geweldig, liefdevol, soms heel zwaar en oneerlijk. De enige zekerheid? Dat het ooit stopt. En dat er in jouw omgeving dus ook levens wegvallen. Dat kan impact hebben. Maar, dat is geen nieuws.

Vanmiddag kreeg ik wel nieuws. Verdrietig nieuws. We wisten het eigenlijk al een beetje, en zagen het aankomen. Uiteindelijk was het ook de manier waarop eigenlijk iedereen het zou willen. Mijn lieve oma, de moeder van mijn vader, is op 12 april in de namiddag in bijzijn van twee van haar kinderen op 89-jarige leeftijd rustig ingeslapen. Ze wilde zelf graag “naar opa”, en het is goed zo. Maar, dat maakt het niet minder verdrietig.

Omdat ik eigenlijk alles in mijn leven praktisch met jullie deel, voelde het heel ‘oneerlijk’ om dit dan niet te delen. Niet tegenover jullie, maar tegenover mijn oma. Niet dat ze wist dat ik blog. Ze had het waarschijnlijk ook niet helemaal begrepen. Ik denk wel dat ze het leuk gevonden zou hebben; dat ze trots geweest zou zijn. Ik wil dit niet zomaar voorbij laten gaan. Ik wil hierover schrijven, omdat het op die manier voor mij ook een plekje krijgt. Hoe raar dat ook klinkt. En omdat mijn oma gewoon een prominent plekje verdient hier. Dit is namelijk een weerspiegeling van alles wat mij aan het hart gaat, wat ik liefheb. En daar hoort zij meer dan zeker bij.

Dit soort gebeurtenissen herinneren me aan de vergankelijkheid van dingen. Dat ik iedereen die ik liefheb elke dag weer liefde zou moeten (en dat wil ik ook) geven, omdat er ooit een dag komt waarop ik dat niet meer kan doen. Niet op de manier die ik zou willen. Ik kan aan mijn oma schrijven, nu, en ik kan haar dingen vertellen. Ik geloof dat ze heus wel ‘ergens’ is. Maar terug praten gaat ze niet meer. En dat is toch eigenlijk best wel heel gek en verdrietig.

Ik mag op de crematie iets zeggen. Dat wil ik zelf heel graag, en ik ben heel blij dat ik daar tijd en ruimte voor krijg. Ik heb gewoon zo veel woorden in mijn hoofd die ik nog tegen, of over haar te zeggen heb. Ik hoop dat ik ze op een mooie manier aan elkaar kan rijgen. Dat verdient ze echt.

Veel liefs. En in het bijzonder aan mijn lieve oma. Stella.

Deze post heeft 29 reacties

  1. Moniek

    12 apr 2016 Beantwoorden

    Ah Stella! Heel veel sterkte voor jou en je familie met het verlies van je oma!

  3. Jennifer

    13 apr 2016 Beantwoorden

    Sterkte <3

    Je hebt "dankbaar zijn" mooi onder woorden weten te brengen.

    1. Stella

      13 apr 2016 Beantwoorden

      Dankjewel <3 Dat zal ik denk ik wel nodig hebben. Het wordt vast heel mooi, maar ook heel verdrietig. Ik heb geloof ik nog niet helemaal 'door' dat ze er echt niet meer is, en dat zal dan wel duidelijk zijn.

  6. Melle

    13 apr 2016 Beantwoorden

    Gecondoleerd lieve Stella! En wat een mooie woorden in dit blogje. Heel veel sterkte voor jou en je familie! x

  7. Britt

    13 apr 2016 Beantwoorden

    Oh wat super erg… Ik ben er stil van. Ik weet zeker dat je iets heel moois gaat vertellen en ik wens je veel sterkte toe Stella.

  9. Sanne

    13 apr 2016 Beantwoorden

    Gecondoleerd lieve Stella <3 ik ben stil van je mooie woorden, het doet me zo denken aan de dood van mijn eigen oma. Heel veel sterkte en ik weet zeker dat je iets moois gaat vertellen! xx.

    1. Stella

      13 apr 2016 Beantwoorden

      Dankjewel <3 O jeetje, ik wilde niemand verdrietig maken. Maar het is ook wel een compliment, dus nogmaals dankjewel. Ik hoop het! Liefs!

      1. Sanne

        14 apr 2016 Beantwoorden

        Ja het is ook zeker als een compliment bedoeld hoor! Kwam ook vooral omdat het vandaag de verjaardag was van mijn oma <3 liefs!

  10. Sandra

    13 apr 2016 Beantwoorden

    Gecondoleerd Stella! Wat ontzettend naar en verdrietig. Ik weet zeker dat jouw oma dit mooie plekje op jouw blog met een glimlach bewonderd. Hele mooie woorden over zo’n ontzettend lastig onderwerp als dit. Sterkte en liefs!

  11. Linda

    13 apr 2016 Beantwoorden

    Heel veel sterkte met dit verlies lieve Stella! Dikke knuffel!

    Ik vind trouwens dat je het heel mooi verwoord hebt! Sterkte ook met het spreken op de crematie, wat mooi dat je dat mag doen en ook durft.

    1. Stella

      13 apr 2016 Beantwoorden

      Ik ben ook echt heel dankbaar dat ik het mag doen. Het voelt ook echt als iets wat ik ‘moet’ doen. Zeker omdat ik graag dingen in woorden uitdruk, en mijn oma dat moment echt verdient. Of zoiets. Dankjewel voor je lieve woorden en een dikke knuffel terug!

  12. Manon

    13 apr 2016 Beantwoorden

    Wat heb je dit mooi verwoord Stella, je oma zou vast heel trots op je zijn :) Veel sterkte de komende periode en blijf van het mooie leven genieten <3

    1. Stella

      13 apr 2016 Beantwoorden

      Dankjewel <3 Dat vind ik echt lief (: Doet me goed! En dat blijf ik zeker doen. Jij ook he?! Liefs!

  13. BySilke

    15 apr 2016 Beantwoorden

    Ooh Stella :( Jouw oma is sowieso supertrots op jou. Zo’n schat van een kleindochter! Heel naar nieuws en ik denk wel dat ik een beetje weet hoe je je voelt want het was iets gelijkaardigs bij mijn opa 2 jaar geleden. Maar alsnog, haal die glimlach niet van je gezicht hé! hou je goed <3

  14. Stefanie

    15 apr 2016 Beantwoorden

    Veel sterkte gewenst, Stella! Ik verloor mijn opa 3, 5 maanden geleden dus de pijn die jij nu voelt, ervaarde ik recent ook nog. Weet je, dat gaat nooit helemaal weg maar je leert er mee leven. Hou je vast aan de wetenschap dat ze óngetwijfeld trots is op haar kleindochter Stella. En zoals je zei, is ze nu weer bij je opa. Dat wens je verliefde mensen toch toe, altijd bij elkaar blijven? ;) Liefs! X

Geef een reactie

Sluit Menu