Hier zit ik dan. Aan de keukentafel in het studentenhuis. Just arrived en helemaal door elkaar geschud van de achtbaan van vandaag. Als ik in de spiegel kijk, is het net alsof ik in een slechte horrorfilm ben gestapt (lees: rood doorlopen ogen van het huilen, wallen van hier tot de achterdeur, zo bleek als ontploft haar and so on), maar de smile op mijn gezicht spreekt boekdelen. Ik ben nu al trots op mezelf. Op de ochtend van vertrek wilde ik oprecht thuis blijven. Ik zag het allemaal niet meer zitten en wist echt even niet meer wat me bezielde. WAAROM NAAR OXFORD? En dan ook nog TWEE HELE WEKEN? ALLEEN? Ik snapte er helemaal niks meer van en wilde me praktisch aan Lars vastplakken, hopend dat hij me gewoon weer mee naar huis zou nemen. Maar nee, nee nee, rond een uur of 10 vertrokken pap en ik toch echt naar het station. Off we go!
De heenreis
Veel tranen, veel spanning, maar ook hele fijne dingen! Pap was er bij, en ik had leuke tijdschriftjes te lezen die ik van Lars had gekregen als afleiding. Toen de stewardess doorkreeg dat ik vliegangst had, was ze ontzettend lief. Ik kon geen hap door mijn keel krijgen, dus maakte ze (ja, echt!) een lunchpakketje voor me klaar! Een broodje met kaas en een paar Punselie koekjes, gezellig verpakt in een, eh, afval/kotszakje, hihi. Die koekjes maakten me bijna weer aan het huilen, want ze komen uit Gouda en doen me aan Lars denken. Snik. Maar, het was ook juist weer heel leuk. De vlucht was echt helemaal prima, en voorbij voor ik het wist. Ik was ZO blij toen we geland waren. Halleluja!
De eerste minuten in mijn up
Pap zette me bij de bus af (hoera!) en toen was het dus echt alone time. We zwaaiden elkaar uit, en ik vertrok naar Oxford. De reis duurde ongeveer 1.5 uur, en ik kon alleen maar naar buiten kijken. Bij elk verkeersbord dat ik zag, met Engelse tekst er op, voelde ik een golf van trots en geluk. Zat ik daar toch maar, in die bus, in Engeland, in mijn eentje. Ik was echt een beetje overprikkeld en wilde niks weten van de WiFi aan boord, of muziek in mijn oren, of een boekje lezen. Het enige wat ik wilde was rustig naar buiten staren en alles in me op nemen. Toen ik eenmaal aankwam in Oxford en mijn zware koffer 20 minuten lang door het centrum had gesleept om op zoek te gaan naar de residence, raakte ik even in paniek. Ik kon het allemaal niet vinden en was even bang dat ik was opgelicht, of iets. Ik belde mijn mams – ergens ook wel wetend dat zij ook niks voor me kon doen. Gelukkig nam ze niet op, want daardoor zocht ik nog iets beter en vond ik het toch. Ik belde aan, en een mede-student deed open. Er was wat mis gegaan met de coördinator (iets met vakanties en nou ja goed), dus die was niet aanwezig. Gelukkig schoten ze te hulp en belden ze de mensen die ze kenden. Op dit moment is er iemand onderweg, en schrijf ik dit hele brabbelverhaal snel op.
Mijn kamertje ‘inruimen’ en boodschappen doen
Nadat ik iemand aan de telefoon had gehad (er kwam dus niemand, we deden het gewoon lekker telefonisch), stak ik de straat over naar de supermarkt. Het is een Waitrose, en blijkbaar is dat best prijzig. Dat heb ik wel gemerkt, hihi. Ik had een volle tas (hoe leuk is mijn tasje trouwens, I love it!) met lekkers. Ik fabriceerde een soort pastasalade, wat uiteindelijk veel te veel was dus gelukkig kon ik nog wat bewaren. Een Russische huisgenoot van mij begon gelijk te vertellen dat ik het allemaal helemaal verkeerd klaarmaakte. Pannenkoek. (Verder was ‘ie gelukkig wel heel aardig, haha). Na het eten waste ik nog even af, kletste met een mevrouw uit Frankrijk die hier serieus een half jaar zit en ging ik naar mijn kamertje. Ik ruimde al mijn spulletjes op, hing mijn kleding in de kast, hobbelde naar beneden voor wat thee, maakte een filmpje voor het thuisfront om mijn kamer te showen en nu zit ik op bed. (Ik heb nog geen goede foto’s van mijn kamertje, maar die volgen! Zin in een roomtour anyone?).
Over all experience
Vandaag was echt één grote achtbaan. Ik ben mijn papa zo zo zo dankbaar dat hij me heeft willen brengen tot Londen, want geloof me; anders zat ik hier nu niet. Ik wilde vanochtend echt niet meer en voelde me zo kwetsbaar, angstig en alleen. Maar, nu ik hier ben, voel ik dat ik dit kan. Ik geniet van de stad, het onbekende, mijn eigen kamertje een gezellig hokje maken en ik heb echt zoiets van: “Laat allemaal maar komen, ik kan dit aan!”. Of zo. Ik ben ontzettend moe, by the way. Is ook niet zo gek, als je bedenkt dat ik van huilen naar lachen ging binnen elke 5 minuten, mijn vliegangst me echt fysiek uitgeput heeft (ik sta onder constante spanning, dat is echt heel gek) en het ook al 11 uur is (voor mijn gevoel, want het is hier natuurlijk één uur eerder). Ik heb afgelopen nacht amper geslapen van de spanning, dus ik kan wel een goed nachtje gebruiken. Morgen (vandaag voor jullie) ga ik de stad verkennen, foto’s maken, mijn lekkere gekochte ontbijtje eten en alvast wat schetsen en tekenen in het boekje dat ik speciaal daarvoor gekocht heb. Om mijn reis vast te leggen in tekeningen en herinneringen. (Creatiefmiep all the way). Dank jullie wel voor al jullie lieve reacties op Instagram vandaag – ik vind jullie lief!
Veel liefs van jullie avonturier!
Melle
19 jun 2016Oooo zo fijn en leuk om te lezen! Ik ben zo blik dat het goed met ie gaat en dat je inderdaad het gevoel hebt dat je het kunt. Want dat kun jij. Als er iemand is! Ik kijk uit naar al je foto’s oo instagram en je verhalen op je blog. Yaaayy go you! Xx
Stella
19 jun 2016Thank you! Ik zit nu met mijn billen in een cafeetje in het midden van Oxford en ik heb echt al dui-zen-den foto’s gemaakt. Die komen zo snel mogelijk online allemaal, can’t wait to show you! Veel liefs en hele fijne zondag! <3
Laura
19 jun 2016Ik ben zo trots op je! Wat is dit leuk om te lezen en super dat alles goed is gegaan. En wat lief van die stewardess zeg! Ik zou zeggen: geniet! En ik refresh ondertussen stiekem elke ochtend je blog, want ik kijk uit naar je verhalen! Liefs en een dikke knuffel vanuit Leiden!
Stella
19 jun 2016Dankje lieve Lau! Ja, die stewardess was echt zo lief, het maakte alles echt zo veel beter! Ik ben honderd procent aan het genieten tot nu toe. Deze stad hè, oh men. Ik ben verliefd geworden op Kopenhagen, maar Oxford deelt echt die eerste plaats. Nu al! Love it! Snel meer verhalen, beloofd! Jij surfse he, surfchick! Knuffel terug!
Lydia
19 jun 2016Huilend op weg naar het vliegveld en dan tóch gaan; dat vind ik echt stoer. Wat een overwinning op jezelf! Ik hoop dat de komende twee weken steeds makkelijker voor je worden en je met een goed verhaal op zak weer naar huis gaat.
Stella
19 jun 2016Wat lief, dankjewel! (: Het is inderdaad echt een overwinning op mezelf, and it feels so goooood! Ik hoop het ook; genoeg verhalen te vertellen denk ik strakjes, hihi. Liefs!
Marianne
19 jun 2016Ik ben het helemaal met Lydia eens: je bent pas moedig als je iets waar je hartstikke bang voor bent tóch doet! Er zit op dit moment dus een moedige Stella zich in Oxford helemaal suf te genieten. Het is je gegund!
Stella
19 jun 2016Wat lief van je, dankjewel! (: Ik ga er volop van genieten, misschien dat ik dan wel nog veel grotere stappen durf te zetten. Elk begin is er één! (: Liefs!
Fleur
19 jun 2016Geniet ervan! Ik zeg het nogmaals: Oxford is geweldig. Je gaat het er super hebben.
Stella
19 jun 2016Je bent helemaal gelijk. Ik heb het de afgelopen uren met mijn eigen ogen gezien en smelt.
Stella
19 jun 2016Ik zie nu ineens staan dat ik ‘bent’ schreef in plaats van ‘hebt’. Haha, oeps! Je HEBT natuurlijk gelijk!
Beau
19 jun 2016Ah wat leuk om te lezen! veel plezier vandaag in de stad! :)
Stella
19 jun 2016Dubbel dankjewel! X
Karlijn
19 jun 2016Jij kan dit Stel! Je gaat ontzettend veel beleven. Lachen, huilen, blozen, alles gaat voorbijkomen. En dat is ook helemaal niet erg, dat mag. XXXXX
Stella
19 jun 2016Thanks lieve Kar! X
Madelon
19 jun 2016Wat ontzettend stoer dat je dit doet! Ik hoop echt dat je twee geweldige weken hebt en ik ben heel benieuwd naar je avonturen!
Stella
19 jun 2016Dankjewel, lief! Ik zal zo veel mogelijk delen; vind ik ook echt leuk om te doen! (:
Linda
19 jun 2016Je bent hartstikke dapper weet je dat?! Je doet het toch maar mooi ook al vind je het eng. En dat vind ik superknap. Ik hoop dat je het héél leuk hebt, maar dat komt vast goed :)
Charlotte
19 jun 2016Ik lees vaker stiekem mee op je blog en vond je stukjes vaak wel leuk! Maar kom op zeg, 2 weken naar Oxford? Ik ga zelf 7 maanden alleen naar Sydney, en nee, ik ben niet bepaald de meest outgoing en social persoon ever… Grow up girl
Stella
19 jun 2016Dat is precies wat ik aan het doen ben, maar iedereen doet dat op zijn eigen tempo denk ik (: Blijkbaar heb ik meer tijd nodig om dit soort dingen te ‘durven’ dan anderen. Dat jij 7 maanden naar Sydney gaat vind ik echt HEEL cool, zeker als je zelf zegt dat ook niet altijd de meest outgoing persoon bent. Ik hoop dat je mijn komende stukjes wel weer leuk vind, en mocht ik je hier nooit meer ‘zien’, dan veel plezier en succes in Sydney! Je zult het er vast geweldig hebben!
Karlijn
19 jun 2016<3
Anouk
19 jun 2016Zo, zo, zo trots op jou! Jij kan dit :) Geniet van alle avonturen en ik ben heel benieuwd naar je volgende blogs en foto’s. xxx!
Stella
19 jun 2016<3
BySilke
19 jun 2016Nog heel veel succes e Stella! Als ik je zo hoor op Twitter en hier voelt het wel alsof je thuisgekomen bent hoor, je bent het zo goed aan’t doen! Ik zou me vast opsluiten op m’n kamer haha, ik vind het best wel eng om zo contacten te leggen met onbekenden en zo de overstap te maken van ‘kennissen’ naar ‘vrienden’ bij wie je zo gaat aankloppen enzo. Je snapt me misshcien wel hihi. Maar ik zou zeggen, mocht je dat misschien ook voelen, doe gewoon lekker YOLO en geniet ervan! Die twee weken gaan echt wel voorbij vliegen :D Liefs!
Lottes Anekdotes
19 jun 2016Ik ben al benieuwd naar al je foto’s :) Veeeeeeel plezier!
Linda
19 jun 2016Fijn dat je goed aangekomen bent! Héél veel plezier de komende weekjes, enjoy!!!
Fleur
19 jun 2016Oh lieve Stella, wat vind ik jou stoer!
En wat ontzettend gaaf klinken deze eerste 24 uur al! Ik ben zo benieuwd hoe je deze twee weken gaat beleven en helemaal hoe je er straks op terug kijkt! Geniet van deze bijzondere reis; want dit kan niemand jou straks meer afpakken! Voor nu; slaap lekker straks!
Anne
19 jun 2016Wauwie, Stella, wat een avonturen daar! Ik ben blij om te lezen dat je toch meteen wat contact hebt weten te maken met je huisgenoten, dat scheelt een hoop! Als kat-uit-de-boom-kijker weet ik dat het écht stom is als je ook nog eens helemaal in je uppie op een kamer zit en je alleen op de wereld voelt, maar gelukkig is dat niet het geval. Geniet maar van je twee weken daar, en thuis zullen ze vast aan je denken, dat weet ik zeker!
Josianne
20 jun 2016Held! Wat fijn om te lezen dat alles goed is gegaan. Heb je een beetje lekker geslapen? Geniet ervan de komende weken!
Moniek
1 jul 2016Oooh zo super trots dat je het gewoon doet! Ik ga vandaag even alle blogjes over je avontuur lezen, want ben daar niet zo aan toegekomen haha!